Waterval 42:  Rechtpraten wat krom is. Dialoog uit het boek

 

 

Suzan en Sam gingen op een avond een blokje om. Overal hingen affiches. Als je overdag niet goed uitkeek, struikelde je bijna over een politicus, die zieltjes poogde te winnen, lees: stemmen probeerde te werven. Kortom: de verkiezingsstrijd was losgebarsten. De gemeenteverkiezingen kwamen eraan.		nieuwe woorden struikelen pogen = proberen ronselen = recruteren, werven, overtuigen losbarsten eraan komen integreren tegenwerken gelijk hebben gelijk krijgen kiezen wapperen zijn tanden bloot lachen omhelzen   de politicus het zieltje de verkiezing de strijd de vordering=de vooruitgang/progressie de consensus het overleg de overheid de dosis de dictatuur de envelop de kieslijst   tegenstrijdig identiek bovenaan binnen één pot nat = lood om oud ijzer de hele kluit
Suzan:	Voor mij is het allemaal één pot nat.
Sam:	Wie? Wat?
Suzan:	Die politieke partijen in Nederland. Lood om oud ijzer! Allemaal hetzelfde!
Sam:	Kom kom.
Suzan:	Kom wat?
Sam:	Met uw mening over de Nederlandse politiek kan ik het helaas niet eens zijn. Wij zijn daar niet enthousiast over.
Suzan:	Over jouw vorderingen qua Nederlands ben ik wel enthousiast. En bovendien ben ik het hélemaal eens met mijn eigen mening over de Nederlandse politiek.
Sam:	Dat is héél mooi. Fijn voor jou, dat jij in jezelf gelooft.
Suzan:	Die partijen zijn toch identiek! Altijd hetzelfde liedje: consensus, overleg.... De overheid zorgt voor jou, maar jij moet voor jezelf zorgen. Alles is zo.... Zo braaf!
Sam:	En maar zeuren, en maar klagen! Heb je heimwee? Verlang je naar een dosis duidelijke dictatuur? Zeg het maar hoor, dan gaan we terug. Simpel!
Suzan:	Natuurlijk wil ik niet terug. Maar het is hier allemaal zo tegenstrijdig! Je mag alles zeggen, maar ook weer niet. Alles mag, van de politiek, maar niets kan, van de ambtenaren. Je moet integreren, maar je wordt de hele tijd tegengewerkt met regeltjes. Help!
Sam:	Een beetje gelijk heb je natuurlijk wel, maar...
Suzan:	...... ik weet het: gelijk hebben en gelijk krijgen is twee.
Sam:	Alleen, dat geklaag, wat schiet je ermee op?
Suzan:	Hoor wie het zegt! Trouwens, ik klaag niet alleen, ik wil toch ook van alles doen? Laat mij ook werken, stemmen, het hele verhaal! Wij zijn toch ook mensen?
Sam:	Precies. En daarom kunnen we ook proberen iets te veranderen. Ons te laten kiezen.
Hij wappert met een envelop.
Suzan:	Hè? Heb je nieuws?
In de envelop zit een kieslijst, en bij één partij staat Sam' naam bijna bovenaan. Sam lacht zijn tanden bloot. En Suzan omhelst hem - midden op straat.
Suzan:	Wat leuk! En ik maar schreeuwen dat politiek hier niks is!
Sam:	Misschien heb je een beetje overdreven? In elk geval: deze buitenlander is bijna binnen!